Geçenlerde hava kapalı ve çok kötüydü. Gök gürültüsü müthiş ve de bardaktan boşanırcasına yağmur yağıyor. Sanki. Sokakları sel götürüyordu adeta...
4 yaşındaki torunumu annesi işine giderken bana getirmişti..Arabadan eve gelesiye kadar ıslanmıştı.Hemen kıyafetlerini değiştirdik ve camın önünde onunla beraber kahvaltı yapmaya başladık.En çok sevdiği peynirli omleti istedi.Dışarıda halen daha yağmur yağıyor, ve büyük gürültü ile şimşekler çakıyordu. Benim yanımda olduğu için korkmuyor ve elimden tutuyordu. Bu arada omletini de ağzına vermeye çalışıyordum..Sakın korkma ,bu tabiat olayıdır .Tanrımız bizi her zaman korur diye ona anlatmaya çalışıyordum.Amacım onun bu olaylardan korkmaması , hayatı olduğu gibi
Kabul etmesi idi. Bu arada sık sık şimşeklerin
çakması ona çok ilginç gelmiş olacak ki... Bana gülümseyerek babaanne sanki
gökyüzünden resmimiz çekiliyormuş gibi değilmi demezmi... ağzım açık kaldı ne
diyeceğimi şaşırdım..)
Ben hep söylerim bu çocuklar annelerinden doğarken
ilkokul mezunu doğuyorlar..)
Ama ne güzel hayata
gülümseyerek bakması beni çok mutlu etti..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder